Protetyka na Targówku | licówki, korony, mosty, protezy

protetyka

Protetyka to dziedzina stomatologii, której celem jest odtworzenie zębów, które zostały zniszczone przez próchnicę, choroby przyzębia lub uraz. Wbrew pozorom protetyk nie zajmuje się wyłącznie uzupełnieniem braków zębowych, ale także odbudowuje częściowo uszkodzone zęby. W pracy specjalista wykonuje uzupełnienia ruchome (tj. protezy akrylowe, protezy nylonowe, protezy acetalowe i protezy szkieletowe) oraz uzupełnienia stałe (tj. korony i mosty).

Odtworzenie pierwotnego stanu zębów jest ważne nie tylko ze względów estetycznych, ale też zdrowotnych. Braki zębowe obciążają pozostałe zęby, prowadząc do ich osłabienia. W konsekwencji zęby ścierają się lub/i pękają, pojawiają się problemy z żuciem, a także nierzadko dolegliwości bólowe żuchwy oraz głowy.

Kiedy do protetyka?

O ile w przypadku braku pojedynczego lub kilku zębów zazwyczaj pacjenci zdają sobie sprawę, że można je zastąpić protezą lub implantem, to w przypadku częściowej odbudowy sprawa nie jest już taka oczywista. W celu możliwie szybkiego wykrycia problemu, najlepiej odbywać regularne wizyty kontrolne u stomatologa. Warto też poinformować lekarza, jeżeli od jakiegoś czasu:

  • mamy problemy z żuciem
  • odczuwamy ból żuchwy
  • nawiedzają nas częste bóle głowy

Tu przyczyną mogą być starte zęby. Nie powinno się odwlekać leczenia protetycznego. Nawet jeżeli braki są pojedyncze, i nie doskwierają na co dzień, to stale obciążają inne zęby i sprzyjają przesuwaniu się pozostałych zębów.

Przeciwwskazania

Leczeni protetyczne jest bezpieczne i w zasadzie można je przeprowadzić u większości pacjentów.

Jak się przygotować do leczenia?

W przypadku podjęcia leczenia protetycznego najpierw trzeba zadbać o zdrowie całej jamy ustnej tzn. wyleczyć próchnicę oraz stany zapalne dziąseł i przyzębia. Chodzi o usunięcie z jamy ustnej potencjalnych ognisk zakażenia.

Po samym leczeniu warto też poprosić lekarza lub higienistkę o instruktaż prawidłowego dbania o higienę jamy ustnej. Niekiedy zastosowane uzupełnienie wymaga szczególnej uwagi podczas mycia, dobrze wiec wiedzieć o tym zawczasu.

Jaki wybór? – rodzaj leczenia protetycznego

Uzupełnienia stałe

Jak sama nazwa wskazuje, mocuje się je na stałe i pacjent nie ma możliwości wyjęcia ich w dowolnym momencie. Cementuje/Montuje/Zakłada się je na specjalne kleje lub przykręca do implantów. Wśród uzupełnień stałych wyróżniamy:

Koronę protetyczną – jest to, najprościej mówiąc, specjalnie wykonana nakładka na ząb, która otacza go z każdej strony. Stosuje się ją, kiedy nie ma odpowiednich warunków na użycie standardowego wypełnienia np. w sytuacji, kiedy próchnica zniszczyła większą część zęba (np. po leczeniu endodontycznym) lub kiedy ząb uległ innemu uszkodzeniu. Obecnie wykonuje się je z nowoczesnych materiałów kompozytowych lub ceramiki łączonej – bądź nie – z metalem. Korona wzmacnia ząb oraz odtwarza prawidłowy zgryz. Pozwala też poprawić kształt i kolor zębów, dlatego jest opcją często wybieraną przez Pacjentów, którym szczególnie zależy na pięknym uśmiechu.

Jak wygląda założenie korony?

Przed wykonaniem korony protetycznej lekarz dentysta musi przygotować ząb tak, aby można było na niego założyć indywidualnie dopasowaną i wykonaną w pracowni pracę. Na takiej wizycie pobierany jest również wycisk, który trafi do pracowni protetycznej i na jego podstawie wykonana zostanie korona. Następnie lekarz razem z pacjentem dobierają odpowiedni kolor zęba. Podczas kolejnej wizyty praca jest już gotowa, następuje tzw. przymiarka. Pacjent wraz z lekarzem oceniają dopasowanie pracy. Po obustronnej akceptacji praca jest cementowana na stałe.

Inlay, Onlay, Overlay – te skomplikowanie brzmiące nazwy oznaczają różne rodzaje wypełnień. Używa się ich przy uzupełnianiu dużych braków w tkankach zęba. Wypełnienia typu Inlay, Onlay, Overlay wykonuje się z ceramiki lub kompozytów na specjalne zamówienie w pracowni protetycznej. Wypełnienia te różnią się między sobą kształtem dostosowanym do ubytku, który mają wypełnić. Różnice pomiędzy nimi przedstawia poniższy obrazek.

Inlay, Onlay, Overlay różnią się od koron protetycznych zastosowaniem. Wykorzystuje się je przy znacznie mniejszych ubytkach na zębach, które najczęściej nie zostały umartwione. Z kolei od zwykłych plomb różnią się jakością wykonania i trwałością. Są znacznie bardziej estetyczne, nie przebarwiają się i są trwalsze.

Jak wygląda założenie wypełnień typu: Inlay, Onlay, Overlay?

Po oczyszczeniu zęba z próchnicy pobierany jest dokładny wycisk pod pracę protetyczną. Dobierany jest kolor przyszłego wypełnienia. Następnie lekarz zakłada wypełnienie tymczasowe. Na kolejnej wizycie gotowa praca jest zakładana i po obopólnej akceptacji cementowana na stałe.

Most protetyczny – pozwalają odbudować braki w zgryzie, wykorzystując pozostałe zęby pacjenta (luka pomiędzy nimi nie powinna być zbyt duża). Mosty składają się z dwóch elementów — filarów i przęsła. Filary to dwie lub więcej korony zębowe, które są mocowane na odpowiednio przygotowanych zębach własnych pacjenta, znajdujących się między luką zębową. Z kolei przęsła to korony zębowe połączone z filarami. Mosty protetyczne są mocowane na stałe i dzięki temu dają większy komfort niż ruchome protezy. Są również tańsza alternatywą dla implantów zębowych.

Jak wygląda zakładanie mostu protetycznego?

Most protetyczny jest pracą wykonywaną w podobny sposób co korony protetyczne. Zęby stanowiące filary są szlifowane, następnie pobierany jest wycisk pod pracę protetyczną. Podczas kolejnego etapu lekarz razem z Pacjentem dobiera odpowiedni kolor uzupełnienia w każdym odcinku, na którym ma być wykonany most. Wyciski wraz ze wskazaniami co do koloru wędrują do pracowni protetycznej. Podczas kolejnej wizyty Pacjent przymierza pracę oraz ocenia z lekarzem czy wszystko wygląda dobrze, czy nigdzie nie pojawia się dyskomfort.  Po obustronnej akceptacji pracy całość jest cementowana na stałe.

Mosty adhezyjne – są bardzo podobne do tradycyjnych mostów protetycznych. Zasadniczą różnicą jest fakt, że mosty adhezyjne przykleja się do zębów, które sąsiadują z uzupełnianym brakiem. Aby były wytrzymałe tworzy się je bazie kompozytu o zwiększonej trwałości (z wykorzystaniem włókien szklanych). W przypadku tego rozwiązania istnieje jedno ograniczenie – mosty te najlepiej sprawdzają się przy pojedynczych brakach. Nie ma natomiast potrzeby spiłowywania sąsiadujących zębów na których mocuje się pracę.

Licówka – jest to rodzaj bardzo cienkiej nakładki (ok. 0,8 mm) przyklejanej na przednią powierzchnię zębów. Stosuje się je w celu poprawy estetyki uśmiechu. Pacjenci najczęściej decydują się na nie aby:

  • zamknąć nimi diastemę
  • usunąć przebarwienia
  • usunąć widoczne pęknięcia szkliwa, czy inne wady
  • znacznie poprawić kształt czy wielkości swoich zębów

Czy zastanawialiście się w jaki sposób gwiazdy filmowe i telewizyjne osobistości mają takie perfekcyjne uśmiechy – idealnie równe i śnieżnobiałe zęby? Odpowiedzią w większości przypadków są licówki. Pozwalają one na estetyczną korektę w wielu przypadkach. Są niezwykle skuteczne i dają natychmiastowy piorunujący efekt.

Jak wygląda zakładanie licówek?

Na pierwszej wizycie lekarz dentysta bardzo delikatnie szlifuje przednią powierzchnię zęba, tak aby uzyskać, jak najlepsze warunki do przyklejenia licówki. Następnie wykonywany jest wycisk, a Pacjent wraz z lekarzem ustalają projekt nowego uśmiechu. Chodzi w nim o dokładne ustalenie jaki kształt, długość oraz kolor mają mieć licówki.

Następnie praca przenosi się do pracowni technika dentystycznego, który skrupulatnie tworzy porcelanowe nakładki, biorąc pod uwagę wszystkie wytyczne lekarza. Na kolejnej wizycie Pacjent może odebrać gotową już pracę, następuje tzw. przymiarka. Lekarz wraz z Pacjentem oceniają wykonaną pracę i po akceptacji licówki są cementowane na stałe.

Uzupełnienia ruchome

To uzupełnienia, które pacjent może w dowolnym momencie zdjąć. Są mniej wygodne od uzupełnień stałych, jednak w wielu przypadkach to jedyne możliwe rozwiązanie. W naszym gabinecie wykonujemy dwa rodzaje protez:

  • Protezy szkieletowe, stosowane najczęściej u pacjentów, u których nie można wykonać mostu ani implantów. Są stabilne oraz zdrowsze dla przyzębia od protez akrylowych. Protezy te mocuje się na specjalnych zamkach albo zasuwkach przytwierdzonych do pozostałych zębów pacjenta – to bardzo ważne ponieważ dzięki temu są stabilne, wygodne i co najważniejsze nie obciążają dziąseł.
  • Protezy akrylowe są protezami osiadającymi lub częściowo osiadającymi (w przypadku protez częściowych) wykonanymi z żywicy akrylowej. W przeciwieństwie do protez szkieletowych opierają się bezpośrednio na dziąśle pacjenta wywołując ucisk. Jest to mało komfortowe, a także prowadzi do stopniowego zaniku dziąsła. Często z powodu braku zębów własnych protezy akrylowe są jedyną opcją.

Jak wygląda leczenie przy pomocy protez ruchomych?

Na pierwszej wizycie lekarz stomatolog dobiera odpowiedni rodzaj uzupełnienia ruchomego indywidualnie dla każdego Pacjenta biorąc pod uwagę warunki zgryzowe oraz potrzeby Pacjenta. Podczas wizyty pobierane są wyciski, które następnie przekazuje się do pracowni protetycznej. Na kolejnej wizycie następuje tzw. Przymiarka metalu lub wosku – w zależności czy proteza będzie szkieletowa, czy akrylowa – na tym etapie nie ma jeszcze zębów, dopasowywana jest tylko część mająca bezpośredni kontakt z dziąsłem.  Podbudowa jest dopasowywana, dobierany jest kolor zębów, a następnie praca wysyłana jest z powrotem do pracowni. Na trzeciej wizycie Pacjent przymierza protezę z próbnymi zębami. W tym momencie można dokonywać zmian w kolorze i kształcie zębów. Po ostatecznej akceptacji technik dentystyczny wykonuje pracę ostateczną na wzór zaakceptowanej przez Pacjenta. W zależności od potrzeb praca może wymagać dodatkowych korekt, na które Pacjent zgłasza się, jeśli odczuwa dyskomfort w jej użytkowaniu.

Mam założoną pracę protetyczną. Czy to już wszystko?

W zasadzie tak. Trzeba jednak wiedzieć, że osoby z założonymi pracami protetycznymi muszą szczególnie dbać o higienę jamy ustnej i częściej zgłaszać się na kontrolę u dentysty. Problemy, które pojawiają się pod założonymi koronami, protezami czy mostami są trudne do wykrycia przez pacjenta.